Reactie van Pauline op artikel Rotterdam Marathon.

 

Jeetje, Eric, wat goed, ondanks die hitte!

 

En Henny, ik herken je verhaal. 

Ik liep samen met mijn man, maar hij wilde wat sneller, wat ik natuurlijk prima vond. Bij km 34 zakte pal voor mijn ogen een loper tegen een dranghek. Natuurlijk stopte ik en met mij een oudere man. De kerel die op de grond lag, bleek gestruikeld te zijn en dacht dat hij zijn been gebroken had, hij had ook een heel enge kronkel in zijn bovenbeen. Direct iemand gevraagd 112 te bellen, water voor de beste man geregeld en samen met de oudere man hem ondersteund. Een supporterende fysiotherapeute kwam helpen (gelukkig, want ik weet medisch echt niks). Uiteindelijk kwam er een andere supporter ons aflossen en kon ik mijn weg vervolgen. Ik was totaal ‘ge-reset’ en liep verder; tijd was helemaal niet meer belangrijk.

Uiteindelijk gefinished in 4.55.49 en daar stond mijn man Geert die 11 minuten eerder was. 

 

 

Tot snel,

 

Pauline